پایان نامه بررسی جایگاه حقوقی انجمن های صنفی روزنامه نگاران، به تشکیلات صنفی
نوشته شده توسط : admin

تاسیس نخستین مجمع عمومی انجمن صنفی روزنامه نگاران، نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات

روز چهارشنبه 9/7/76 تشکیل شد تا در مورد اساسنامه پیشنهادی هیات موسس و نیز انتخاب نخستین هیات مدیره به بحث و بررسی بنشیند. اگر چه برخی مطبوعاتیان به دلایل گوناگون از جمله ترکیب هیات موسس که عبارت باشد از : مدیران 10روزنامه کثیرالانتشار نسبت به تشکیل انجمن جدید تردید دارند و بدبین هستند ، اما اعلام تشکیل نخستین مجمع عمومی انجمن فوق در نوع خود، رویداد بسیار مهمی در عرصه مطبوعات بعد از انقلاب اسلامی است. این انجمن ، اولیت تجربه تشکیلات صنفی بعد از انقلاب است که روزنامه نگاران و خبرنگاران به عنوان هسته های اصلی و عناصر اولیه آن در آینده ای  نزدیک  گردهم می آیند تا سرنوشت و وضعیت آینده  حرفه ای خود و مطبوعات را رقم بزنند .

 (مبانی حقوقی استقلال حرفه ای روزنامه نگاران، کاظم معتمد نژاد، مجله رسانه سال هشتم شماره 4)

اواسط مهرماه سال 1375 ، مدیران مسوول روزنامه های کثیر الانتشار ، اقدام به تاسیس انجمن صنفی کردند تحت عنوان ” انجمن صنفی نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات ” در اطلاعیه ای که از سوی اعضای هیات موسس این انجمن منتشر شد، خبرنگاران و اعضای هیات تحریریه مطبوعات کشور با  مراجعه به این دفتر این انجمن و ثبت نام در آن دعوت شدند. در ماده یک این اساسنامه 4 فصلی و 40  ماده ای و 25 تبصره ای این انجمن آمده است : “در اجرای ماده 31 قانون کار جمهوری اسلامی ایران و به منظور حفظ حقوق و منافع مشروع در قانونی اعضای تحریریه مطبوعات و تلاش برای بهبود وضعیت معیشتی آنان (نویسندگان، خبرنگاران و عکاسان گرافیست ها، طراحان ، کاریکاتوریست ها و مترجمین مطبوعات ) که خود متضمن حفظ منافع جامعه و بالابردن سطح کمی و کیفی مطبوعات و حفظ عفت قلم نیز می باشد، انجمن نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات تشکیل می گردد. واقعیت این بود که قبل از تشکیل این انجمن، تنها تشکل رسمی که سالهای دهه های40 به یارگار مانده و در سالهای بعد از انقلاب، جز نام و نیمچه مکانی از آن باقی نمانده است ، “سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات ” می باشد. به همین دلیل و بدین ترتیب زمینه های اجتماعی برای تشکیل انجمن جدید فراهم شد. با توجه به شرایط خاصی که در ابعاد فرهنگی ، اجتماعی و سیاسی در جامعه بعد انقلاب اسلامی حاکم شده بود، به ویژه در سالهای اخیر که امکان تشکل و اجتماع کارکنان مطبوعات به ویژه روزنامه نگاران و خبرنگاران مطبوعات سیاسی را بسیار سخت و دشوار می کرد، بی تردید این مدیران مسئوول مطبوعات بودند که با توجه به امکانات و موقعیتشان ، موفق به تشکیل انجمن مذکور شدند. (مبانی حقوقی استقلال حرفه ای روزنامه نگاران، کاظم معتمد نژاد، مجله رسانه سال هشتم شماره 4)

انجمنی که باید اعضای هیات موسس و بنیانگذار و کادر اصلی آن را ، روزنامه نگاران و خبرنگاران حرفه ای تشکیل می دادند و به علت نبود امکانات و حاکمیت فضای فکری و سیاسی  در جامعه ، قادر به انجام آن نشدند. صرف نظر از این که اساسا، تشکیل چنین انجمنی بعدها با ظهور دو انجمن مشابه دیگر به نام های ” انجمن روزنامه نگاران جمهوری اسلامی ” و ” کانون روزنامه نگاران مسلمان ” توسط تعداد دیگری از دست اندرکاران و مدیران مطبوعات و عمدتا به انگیزه مقابله با انجمن نخست ، مطرح شد، اعلام تشکیل انجمن فوق ، عکس العمل های متفاوتی را در بین اعضای جامعه مطبوعات کشور پدید آورد.

این عکس العمل ها و دیدگاه ها عبارت بودند از : بسیاری از روزنامه نگاران و خبرنگاران که آرزوی دیرینه خود را تحقق یافته می دیدند، اظهار شگفتی و خوشحالی کردند، این گروه از روزنامه نگاران را می شود در بدنه هیات های تحریریه و بخش های دیگر مطبوعات و در میان برخی از مدیران نشریات هفتگی و ماهانه یافت .تعدادی از افراد مطبوعاتی که علاقه و تمایلی به کارهای تشکیلاتی نشان نمی دادند و آن را باعث دردسر خود می پنداشتند ، ابراز بی تفاوتی نسبت به تشکیل انجمن جدید کردند. البته در میان این عده ، تعدادی از افراد برجسته و قدیمی و حرفه ای مطبوعات نیز دیده می شوند .

 گروهی از مدیران و دست اندرکاران رده دوم مطبوعات کشور که قادر به پذیرش رهبری گروه قدرتمند هیات  موسس انجمن جدید نبودند ، به تردید در افکار وعمل دچار شدند و برخی از آنان در صدد تشکیل انجمن های مشابه (که ذکرش رفت ) در مقابل آن بر آمدند.احساس مشابه فوق در خبرنگاران و روزنامه نگارانی که در پی تاسیس انجمن خبرنگاری از پایین به بالا بودند به وجود آمد و برخی آنان دفاع جدی از حقوق روزنامه نگاران و خبرنگاران توسط مدیران مسئوول مطبوعات کشور ار به دیده تردید نگریستند .

و بالاخره مسوولان و اعضای سابق سندیدکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات ” را که با ارسال نامه ای اعتراض خود را نسبت تشکیل انجمن جدید توسط هیات موسس آن اعلام کردند. ابراز این احساس از آن روی بود که به زعم آنان ، تشکل جدید در واقع نوعی اعلام پایان کار ” سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات بود . (مبانی حقوقی استقلال حرفه ای روزنامه نگاران، کاظم معتمد نژاد، مجله رسانه سال هشتم شماره 4)

با مطالعه اساسنامه انجمن جدید، ضعف اساسی قانون مطبوعات (که عبارت باشد از عدم ارائه تعریفی جامع از واژه های مطبوعات ، خبرنگار، روزنامه نگار و نویسنده ) در اساسنامه نیز مشاهده می شود طبیعی ترین و بدیهی ترین مساله و فرض، این است: انجمنی که در پی تشکل بین نویسندگان و مطبوعات است، باید تعریفی جامع و روشن از روزنامه نگار، خبرنگار، نویسنده و …ارائه دهد و جایگاه ، وظایف و نقش روزنامه نگاری را مشخص می کند . بنابراین جای این سوال باقی است که اساسا، آای هر کسی به اعتبار مطالبی که می نویسد و احیانا مدتی از زندگی خود را در ارتباط با یکی از رسانه ها یا روزنامه ها سپری کرده یا به دلایلی از جمله “بدی روزگار ” در دایره آن گرفتار آمده ، روزنامه نگار، خبرنگار یا نویسنده مطبوعات نامیده می شود؟دقت در موضوع  فوق ، ضرورت یک تحقیق و نظرسنجی  را دست کم در بین بخشی از اعضای تحریریه و خبرنگاران روزنامه های کثیر الانتشار مطرح کرد تا بررسی و معلوم شود : به جایگاه حقوقی انجمن های صنفی روزنامه نگاران چقدر توجه شده است؟  در مورد تاسیس و احیاء انجمن های صنفی چه نظراتی وجود دارد؟ به جایگاه حقوقی انجمن های صنفی چگونه می نگرند؟خبرنگاران و روزنامه نگاران چه انتظاراتی از انجمن های صنفی دارند؟ (مبانی حقوقی استقلال حرفه ای روزنامه نگاران، کاظم معتمد نژاد، مجله رسانه سال هشتم شماره 4)

7-2- هدف از تاسیس انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران

17/8/75  ، یکی از از روزنامه های صبح به نقل از یک روزنامه موثق ، خبر از تاسیس یا تشکیل قریب الوقوع انجمنروزنامه نگاران ایران را داد و افزود ، اساسنامه این انجمن که برای نخستین بار پس از انقلاب، مسئولیت دفاع از حقوق روزنامه نگاران را بر عهده خواهد گرفت، توسط مدیر مسئول روزنامه های کثیر الانتشار ( غیر از دو رورنامه صبح ) تهیه شده و جزئیات آن در روزنامه های کشور منتشر شد.

به نوشته این روزنامه در ماده 28 اساسنامه این انجمن ، دفاع از حقوق مادی و معنوی اعضاء در مراجع مختلف اداری و قضایی، دفاع از حیثیت شغلی در محافل بین المللی به عنوان نماینده روزنامه نگاران ایران، همکاری با مسئولان فرهنگی کشور در جهت تقویت بنیه مطبوعات و تحکیم موقعیت آنان و گسترش در مجامع و محافل بین المللی مطبوعاتی از جمله هدف های تاسیس این انجمن ذکر شده است .

اطلاعیه بعد این انجمن که، نام کامل آن در اساسنامه،” انجمن صنفی نویسندگان خبرنگاران مطبوعات” نام گرفته سه روز بعد منتشر شد و خبرنگاران و اعضای هیات تحریریه مطبوعات کشور را به مراجعه به دفتر این انجمن و ثبت نام در آن دعوت می کرد، نشان داد که عزم موسسان آن در تشکل روزنامه نگاران به ظاهر جزم است .   (مقاله از نقی آقالو،  رسانه ،سال هشتم، شماره چهاردهم)

به ویژه آنکه در این زمینه با نام انجمن صنفی بر اساس ماده 131 قانون کار مصوب 6/10/71 هیات وزیران به میدان آمده است . اگر چه اعضای فعال مطبوعات و رسانه های کشور کم و بیش در مرکز اطلاعات و اخبار قرار دارند و معمولا اخبار را زودتر از  سایر مردم به دست می آورند ، ولی بسیاری از این اعضاء غیر از تعدادی معدود که اخبار تشکیل انجمن های صنفی و روزنامه نگاری را از ناحیه تعدادی از دست اندرکاران مطبوعات کشور به طور غیر رسمی شنیده بودند، از اعلام ناگهانی تاسیس انجمن مذکور توسط مدیران مسوول روزنامه های کثیر الانتشار بزرگ(کیهان، اطلاعات، کار وکارگر، همشهری و سلام ، ابرار ، جمهوری اسلامی، رسالت )  شگفت زده شدند. و در نتیجه احساسات متفاوتی در درونشان به وجود آمد .

قبل از اعلام تشکیل انجمن جدید، شایع بودکه تعدادی از روزنامه نگاران و دست اندرکاران مطبوعات کارهای در همین زمینه انجام داده اند و در حال تلاشند تا خانواده مطبوعات را به طریقی صاحب تشکیلات کنند. خبرهایی نیز از فعالیت مجدد سندیکای سابق می رسید. که در حال تجدید نظر اساسنامه و جذب اعضای جدید و انتخابات هیات مدیره جدید است، اما این اخبار ، وقایعی نبود که همگان بتوانند به طور عینی آنها را لمس یا درک کنند . حرکت های نیمه جانی که نشان از تردید و ناتوانی و بی انگیزی مسوولان آن بود و تمامی این عوامل باعث این شده بود که در بدنه رسانه ها و مطبوعات کشور ، احساس نیاز به تشکیل انجمن جدید ، توانا و جدی به ویژه با توجه به شرایط بحرانی و سیاسی کشور ، به طور روزافزون گسترش یابد. اخبار غیر رسمی بعدی حاکی از آن بود که غیر از مدیران روزنامه های بزرگ که اقدام به تاسیس انجمن روزنامه نگاران ایران کردند ، کسانی دیگر در رده های دوم و سوم مطبوعات بودند که افکاری مشابه در سر داشتند و بخشی از کارهای اجرایی را نیز در این مورد انجام داده بودند ، اما این تلاش ها تلاش سیاسی بود و در پی تشکیل انجمن سیاسی روزنامه نگرای بودند و نه صنفی و بدین ترتیب ، برای تاسیس آن ، به دنبال اخذ مجوز از  وزارت کشور بودند.

دانلود متن کامل پایان نامه فوق در این لینک از سایت ارشدها





لینک بالا اشتباه است

برای دانلود متن کامل اینجا کلیک کنید

       
:: بازدید از این مطلب : 463
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 27 تير 1395 | نظرات ()
مطالب مرتبط با این پست
لیست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه: